Projekt modernizacji
W okresie funkcjonowania Muzeum PRL-u rozpoczęto prace nad przygotowaniem projektu modernizacji budynku oraz dostosowania go do potrzeb nowoczesnej placówki muzealnej, czemu towarzyszyć ma stworzenie wystawy stałej. W lutym 2019 r. zakończono prace nad projektem budowlanym, scenariuszem wystawy stałej i projektami aranżacyjnymi.
Koncepcja zakłada m.in.: umieszczenie głównej przestrzeni ekspozycyjnej pod placem przed budynkiem oraz utworzenie na dachu budynku kawiarni i kina letniego, nawiązującego do pierwotnej funkcji Światowida. W budynku znajdą się również: wielofunkcyjna sala ze sceną przystosowana do organizacji konferencji, koncertów czy wernisaży (w przestrzeni dawnej dużej sali kinowej), sala wystaw czasowych, sale warsztatowe, czytelnia, audioteka, pracownie merytoryczne. Została tu także przewidziana przestrzeń, którą pracownicy Muzeum planują przekazać społeczności lokalnej – w tzw. „przestrzeni sąsiedzkiej” mieszkańcy Nowej Huty będą mogli spędzać wolny czas i realizować swoje inicjatywy i projekty. Gmach zostanie w pełni przystosowany dla potrzeb osób z niepełnosprawnością ruchu i o ograniczonej mobilności, a dla osób niewidzących lub niedowidzących zostaną przygotowane audioprzewodniki z audiodeskrypcją.
Wystawa stała w Muzeum Nowej Huty będzie opowiadać w pierwszej kolejności o Nowej Hucie i jej mieszkańcach, w dalszym planie – o PRL-u. Główna część ekspozycji skupi się na latach 1949–1989. Wstęp stanowić będą dzieje wsi przednowohuckich, epilog zaś będzie tworzyła opowieść o ostatnich 30 latach. Wystawa ma mieć układ chronologiczno-problemowy. Jej ścieżka będzie prowadziła przez budowę nowego miasta i kształtowanie miejscowej społeczności, obronę krzyża nowohuckiego w 1960 roku i strajki lat 80. Poza lokalnymi tematami pojawi się również kontekst ogólnopolski: „Instalacja systemu”, „Filary systemu”, „A ludzie żyli dostatniej” (o epoce gierkowskiej), „Ferment” (o kształtowaniu opozycji w drugiej połowie lat 70. oraz przemianach przełomu lat 80. i 90., z uwzględnieniem zmian, jakie nastąpiły w dzielnicy po znacznym ograniczeniu funkcjonowania kombinatu). Istotnym elementem wystawy będzie oś życia codziennego, biegnąca wzdłuż całej ekspozycji i prezentująca kilka wybranych tematów, które obrazują peerelowską codzienność: codzienność ekonomiczna (bieda, sposoby radzenia sobie z brakami na rynku, rozwój inicjatywy prywatnej, moda, luksus), mieszkalnictwo, zdrowie, gastronomia, szkoła, kultura, przestrzeń prywatna domu i mieszkania, sposoby spędzania czasu wolnego (w tym wczasy krajowe i wyjazdy zagraniczne).
Koncepcja zakłada m.in.: umieszczenie głównej przestrzeni ekspozycyjnej pod placem przed budynkiem oraz utworzenie na dachu budynku kawiarni i kina letniego, nawiązującego do pierwotnej funkcji Światowida. W budynku znajdą się również: wielofunkcyjna sala ze sceną przystosowana do organizacji konferencji, koncertów czy wernisaży (w przestrzeni dawnej dużej sali kinowej), sala wystaw czasowych, sale warsztatowe, czytelnia, audioteka, pracownie merytoryczne. Została tu także przewidziana przestrzeń, którą pracownicy Muzeum planują przekazać społeczności lokalnej – w tzw. „przestrzeni sąsiedzkiej” mieszkańcy Nowej Huty będą mogli spędzać wolny czas i realizować swoje inicjatywy i projekty. Gmach zostanie w pełni przystosowany dla potrzeb osób z niepełnosprawnością ruchu i o ograniczonej mobilności, a dla osób niewidzących lub niedowidzących zostaną przygotowane audioprzewodniki z audiodeskrypcją.
Wystawa stała w Muzeum Nowej Huty będzie opowiadać w pierwszej kolejności o Nowej Hucie i jej mieszkańcach, w dalszym planie – o PRL-u. Główna część ekspozycji skupi się na latach 1949–1989. Wstęp stanowić będą dzieje wsi przednowohuckich, epilog zaś będzie tworzyła opowieść o ostatnich 30 latach. Wystawa ma mieć układ chronologiczno-problemowy. Jej ścieżka będzie prowadziła przez budowę nowego miasta i kształtowanie miejscowej społeczności, obronę krzyża nowohuckiego w 1960 roku i strajki lat 80. Poza lokalnymi tematami pojawi się również kontekst ogólnopolski: „Instalacja systemu”, „Filary systemu”, „A ludzie żyli dostatniej” (o epoce gierkowskiej), „Ferment” (o kształtowaniu opozycji w drugiej połowie lat 70. oraz przemianach przełomu lat 80. i 90., z uwzględnieniem zmian, jakie nastąpiły w dzielnicy po znacznym ograniczeniu funkcjonowania kombinatu). Istotnym elementem wystawy będzie oś życia codziennego, biegnąca wzdłuż całej ekspozycji i prezentująca kilka wybranych tematów, które obrazują peerelowską codzienność: codzienność ekonomiczna (bieda, sposoby radzenia sobie z brakami na rynku, rozwój inicjatywy prywatnej, moda, luksus), mieszkalnictwo, zdrowie, gastronomia, szkoła, kultura, przestrzeń prywatna domu i mieszkania, sposoby spędzania czasu wolnego (w tym wczasy krajowe i wyjazdy zagraniczne).
