Instrukcja wydawnicza

Prosimy by Państwa artykuły były przygotowane w następujący sposób:

1. Tytuł wyrównany do lewego marginesu.
2. Imię i nazwisko autora w lewym, górnym rogu.
3. Automatycznie nadana numeracja stron.
4. Prosimy o dostarczenie materiału w formie elektronicznej (płyta CD, ewentualnie dyskietka) oraz w formie wydruku.

Redakcja Wydawnictw Muzeum Historycznego Miasta Krakowa dziękuje za zastosowanie się do poniższych wskazówek.

1. Formaty plików: .doc lub .rtf. Po nagraniu na nośnik, prosimy sprawdzić, czy plik się otwiera.
2. Logiczne nazwy plików: najlepiej nazwisko autora, skrót tematu i koniecznie data. Jeśli tekst jest w języku obcym, prosimy dodać końcówkę określającą język, np.: ang., fr., niem.
3. Stosujemy jeden krój i wielkość czcionki: Times New Roman 12 pkt.
4. Interlinia 1,5 pkt.
5. Marginesy 2,5 cm.
6. Akapity z wcięciem równym 1 tab. (1, 27 cm).
7. Tekst wyrównany do lewej strony (nie wyjustowany).
8. Nie stosujemy dzielenia wyrazów, ozdobnych stylów, żywej paginy, ozdobników, rozspacjowanych ręcznie, liter, podziałów sekcji. Prosimy o ich usunięcie (z górnego paska zadań należy wybrać ikonę „¶”, pokazującą w formie znaków niedrukowalnych wszystkie ręcznie dokonane zmiany).
9. Przy podawaniu adresów e-mailowych i stron WWW prosimy nie stosować linków.
10. Należy zachowywać tylko jedną spację między wyrazami. Przed zamknięciem dokumentu prosimy uruchomić automatyczną opcję: Edycja –> Znajdź – Zamień, która pomoże Państwu w sprawnym zlikwidowaniu podwójnych spacji.
11. W tekście piszemy kursywą m.in. tytuły (książek, katalogów, albumów, artykułów, obrazów etc.), nazwy obcojęzyczne – głównie pochodzenia łacińskiego, fragmenty poezji. Kursywą piszemy również motto, którego pochodzenie musi być wytłumaczone w przypisie.
12. W cudzysłowie, prostą czcionką podajemy m.in. dłuższe cytaty, tytuły czasopism, także nazwy oddziałów MHK (np.: „Dzieje Nowej Huty”). Stosujemy cudzysłów: podwójny (dół–góra), a w tekstach angielskich – w indeksie górnym.
13. Opuszczenia w cytatach zaznaczamy trzema kropkami w nawiasie okrągłym, nigdy nie przez same trzy kropki.
14. Daty dzienne piszemy liczbą arabską, nazwy miesięcy – rzymską, np.: 7 V 1794, daty roczne zapisujemy pełnym słowem „rok”, np.: 1683 rok lub – jeśli występuje w nawiasie – z pominięciem słowa „rok”, np.: (1683). Podobnie, pełnym słowem piszemy „wiek”, np.: XXI wiek. W razie braku daty dziennej miesiąc zawsze zapisujemy słownie, np.: w marcu 1825 roku. Przy różnych stylach (kalendarzach) piszemy wg przykładu: 10/20 maja 1589 roku, ale np.: 27 II/11 III 1896 roku Okresy od do: np.: 1–10 maja 1900 roku, 1 maja – 10 czerwca 1900 roku (ze spacjami i z półpauzą, nie z dywizem). W datach wtrąconych w nawiasie miesiąc podaje się liczbą rzymską i nie stosuje się nazwy „rok”, np.: (1 V 1826). Ponadto stosujemy zapis typu: „w drugiej połowie” (słownie), „lata 80.” (liczebnik). Redakcja zastrzega sobie prawo do skrótów, np.: zapisu „r.”, jeśli materiał tekstowy jest obszerny.
15. Liczebniki czterocyfrowe lub krótsze zapisujemy bez odstępów, a dłuższe od czterocyfrowych:– z oddzielaniem spacją rzędów wielkości, np.: 1234, 12 345, 123 456; stosujemy zapis ze skrótami: tys., mln, mld, np.: 2 tys., 5 mln, 10 mld.

1. Prosimy o dostarczenie ilustracji w jakości odpowiedniej do druku (rozdzielczość 300 dpi, format .tif lub nieskompresowany .jpg; wielkość od 6 x 8 cm) oraz spisu ilustracji.
2. Nazwy dostarczonych zdjęć (nazwa pliku, ewentualnie opis na odwrocie fotografii) muszą być zgodne ze spisem ilustracji.
3. Podpisy pod zdjęciami prosimy zapisywać prostą czcionką.
4. Logotypy prosimy dostarczać w formacie wektorowym (pliki z rozszerzeniem .cdr lub .ai).

1. Obowiązują przypisy dolne (na stronie), cyframi arabskimi, generowane automatycznie. Odsyłacze do przypisów w tekście umieszczamy w górnej frakcji, zawsze przed przecinkiem, średnikiem lub kropką kończącą zdanie, np.: przypis1.
2. Sposób konstruowania przypisu jest zgodny z zasadami tworzenia opisu bibliograficznego. Imiona skracamy do inicjałów, nazwiska zapisujemy pismem rozstrzelonym (Narzędzia –> Czcionka –> Odstępy między znakami –> Odstęp rozstrzelony). Uwaga: nie stosujemy tekstu rozspacjowanego ręcznie. Zachowujemy interpunkcję i kolejność elementów opisu, na końcu po przecinku zapisujemy odwołania do konkretnych stron, pomijając lokalizację np.: w przypadku artykułu w czasopiśmie.
3. Gdy publikacja jest wspomniana w przypisie po raz pierwszy, zapisujemy wszystkie elementy w całości, w następnych odwołaniach zostawiamy jedynie: nazwisko, inicjał, pierwsze wyrazy tytułu z wielokropkiem.
4. W przypisach do nowego rozdziału (numerowanych od 1) należy podawać ponownie pełny opis każdego po raz pierwszy w tym rozdziale cytowanego dzieła, nawet wtedy gdy opis ten był już podany w poprzednim rozdziale.
5. Jeżeli przy tabelach, ilustracjach itp. materiałach dodatkowych podaje się ich źródło lub jakiekolwiek objaśnienia, nie należy takiej notatki umieszczać w przypisach, lecz w tekście, bezpośrednio pod odpowiednim materiałem.
   
   Przykład:
   1. Habielski R., Osica J.: Między niewolą a wolnością. Kronika czterech pokoleń 1900–1997. Wyd. 7. Warszawa 2003, s. 12.
   2. Gorman M.: Przyszłość biblioteki akademickiej. „Przegląd Biblioteczny” 1995, R. 63, z. 2, s. 12.
   3. Habielski R., Osica J.: Między niewolą..., s. 14.
   
   
6. Gdy ta sama publikacja jest wspomniana kilka razy z rzędu, stosujemy skrót łaciński: ibidem (tamże). W przypadku powtarzania się w kolejnych przypisach tego samego nazwiska autora, należy stosować skróty: idem (ten sam), eadem (ta sama), eidem (ci sami), eaedem (te same). Można stosować też inne skróty, przyjęte w opracowaniach specjalistycznych, jednak z objaśnieniem przy pierwszym zastosowaniu.
   
   Przykład:
   3. Habielski R., Osica J.: Między niewolą..., s. 14.
   4. Ibidem, s. 16.
   5. Nowak A.: Budowle gotyckie w otoczeniu rokokowym. Sopot 2001, s. 38; idem: Otoczenie gotyckie budowli rokokowych. Gdańsk 1999, s. 50–80.
   
   
   PODSTAWOWA TERMINOLOGIA
   Arkusz autorski, arkusz wydawniczy: jednostka stosowana przy obliczaniu objętości redagowanego tekstu. Zawiera 22,2 strony znormalizowane, czyli 40 000 znaków ze spacjami lub 3000 cm2 powierzchni ilustracji (zapisu nutowego, wzorów matematycznych, chemicznych, diagramów itp.).
   Arkusz drukarski: jednostka obliczeniowa stosowana przez drukarnie. Jednostronnie zadrukowany arkusz papieru formatu większego od B2, ale mniejszego od B1 (co odpowiada np.: ośmiu stronom książki formatu A4, szesnastu stronom formatu A5 itd.).
   Czwórka tytułowa: 1. przedtytuł, 2. wakat lub frontyspis, 3. tytuł zasadniczy, 4. strona redakcyjna.
   Dywiz: łącznik (-), znak wewnątrzwyrazowy lub międzywyrazowy.
   Interlinia: odstęp międzywierszowy.
   Korekta: sprawdzenie zredagowanego już tekstu pod względem poprawności językowej i zaznaczenie błędów ortograficznych, interpunkcyjnych, gramatycznych i stylistycznych.
   Oprawa miękka: łączenie składek papieru w jeden blok odbywa się za pomocą nici i/lub klejenia.
   Oprawa twarda: blok książki znajduje się wewnątrz twardej okładki, grzbiet oprawy nie jest połączony z blokiem.
   Pagina żywa: wiersz nad kolumną druku zawierający prócz numeru stronicy powtórzenie tytułu dzieła, jego części lub rozdziału, a w encyklopediach i słownikach – zwykle pierwsze i ostatnie hasło strony.
   Paginacja: numeracja kolejnych stronic książki.
   Pauza: dłuższy myślnik (—) Ctr + Alt + znak minus z klawiatury numerycznej.
   Półpauza: krótszy myślnik (–) Ctr + znak minus z klawiatury numerycznej.
   Redakcja, redagowanie: stylistyczna korekta tekstu dotycząca poprawności językowej, pisowni i interpunkcji, sprawdzenie danego materiału pod względem logicznej spójności i treści.
   Spacja: odstęp między znakami lub wyrazami.
   Strona znormalizowana: podstawowa jednostka obliczeniowa objętości tekstu (1 strona = 1800 znaków ze spacjami). Aby obliczyć, ile stron ma dokument, dzielimy liczbę znaków (Narzędzia –> Statystyka wyrazów: liczba znaków ze spacjami) przez 1800.
   Szycie zeszytowe: łączenie składki metalowymi zszywkami.
   Tabulator: automatyczne wcięcie pierwszego wiersza.
   Wakat: niezadrukowana strona książki.