Dyrektor Michał Niezabitowski Małopolaninem Roku 2024!
23.01.2025
Jak poinformowało Stowarzyszenie Gmin i Powiatów Małopolski, dr Michał Niezabitowski, Dyrektor Muzeum Krakowa został Małopolaninem Roku 2024.
Tytuł przyznano w uznaniu za: „niezwykłe osiągnięcia w popularyzowaniu dziedzictwa kulturowego Małopolski, wkład w rozwój muzealnictwa, edukacji historycznej oraz budowę nowych, światowej klasy ośrodków muzealnych, promocję Krakowa, Małopolski i Polski na świecie”.
Stowarzyszenie Gmin i Powiatów Małopolski od 1995 roku przyznaje tytuł Małopolanin Roku osobom wywodzącym się z regionu historycznej Małopolski. W 1996 pierwszy i jedyny tytuł Honorowego Małopolanina otrzymał papież Jan Paweł II. Wśród laureatów są także m.in.: prof. Andrzej Zoll, Wisława Szymborska, prof. Zbigniew Brzeziński, Czesław Miłosz, Andrzej Wajda, kard. Franciszek Macharski, Stanisław Lem, prof. Antoni Dziatkowiak, Jerzy Nowosielski, prof. Henryk Mikołaj Górecki oraz prof. Krzysztof Penderecki, Sławomir Mrożek, Adam Małysz, prof. Jacek Woźniakowski, Anna Dymna, Igor Mitoraj, prof. Jacek Purchla, Agnieszka Radwańska, prof. Jacek Majchrowski i prof. Jan Ostrowski.
Dr Michał Niezabitowski, historyk, muzealnik, dyrektor Muzeum Krakowa. Urodzony w 1962 r. w Krakowie. Absolwent Instytutu Historii UJ (1985), oraz podyplomowych studiów muzeologicznych UJ (2000), obecnie wykładowca na Uniwersytecie im. Komisji Edukacji Narodowej w dziedzinach historii regionalnej, muzeologii i zarządzania instytucjami kultury.
Od 1985 r. związany zawodowo z Muzeum Historycznym m. Krakowa (dziś Muzeum Krakowa), od 1995 r. w stopniu kustosza. W 1996 został kierownikiem działu naukowo-oświatowego tej placówki. Od 2004 r. w wyniku wygranego konkursu, dyrektor Muzeum.
Od 1998 członek, a od 2012 r. prezes Stowarzyszenia Muzealników Polskich. Od 1994 członek Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, od 2015 wiceprezes. Członek założyciel (1996) Towarzystwa Pro Museo. Członek Rady ds. Muzeów przy MKiDN kadencji 2013/2015 i 2015/2017. Inicjator i przewodniczący Komitetu Programowego I Kongresu Muzealników Polskich. Aktualnie członek rad naukowych w wymienionych instytucjach: Muzeum Narodowe w Krakowie, Muzeum Sztuki i Kultury Japońskiej „Manggha”, Muzeum Zamkowe w Malborku, Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni, oraz członek ciał kolegialnych, takich jak Społeczny Komitet Odnowy Zabytków Krakowa (od 2009), Zarząd podkomitetu CAMOC działający w ramach prestiżowej organizacji ICOM, Rada ds. Muzeów i Miejsc Pamięci Narodowej działająca przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego (obecnie pełni funkcję Przewodniczącego Rady na kadencję 2024 – 2027) , Rada Naukowa rocznika „Muzealnictwo” wydawanego przez Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów, Kolegium Programowe Europejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku, Rada Interesariuszy przy Instytucie Gospodarki Przestrzennej i Studiów Miejskich w Kolegium Gospodarki i Administracji Publicznej Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Rada Programowa Morskiego Centrum Nauki im. prof. Jerzego Stelmacha w Szczecinie.
Oś jego zainteresowań wyznacza średniowieczna historia Krakowa oraz dzieje handlu i rozwoju miasta, historia Kościoła, postać Tadeusza Kościuszki. Tymże zagadnieniom poświęcił wiele publikacji. Autor i współautor publikacji „Dzieje Krakowskiego cechu Stolarzy” (1991), „Dzieje Krakowa” T. IV (1997), „Encyklopedia Krakowa” (2000), „Zagadkowy Kraków” (2002), „Kraków wczoraj i dziś” (2005), „Muzeum Historyczne Miasta Krakowa. 1899-1996-2019 – monografia MHK” (2021), Encyklopedia Krakowa II wydanie (2023).
Autor i współautor wystaw i katalogów muzealnych; „Eugeniusz Kwiatkowski. Rodem Krakowianin – sercem Polak” (1988), „Świat Starej Zabawki” (1993), „Insurekcja i Tradycje Kościuszkowskie w Krakowie” (1994), „Między Hanzą a Lewantem. Kraków europejskim centrum handlu i kupiectwa” (1995), „Znak Wiecznotrwały” (1998), „Tadeusz Kościuszko, rozdział I” (2012).
Priorytetem jego działań jest nadanie strukturom muzealnym dynamiki, pozwalającej na dostosowanie obiektów do zmieniających się oczekiwań odbiorców. Uważa, że nowoczesne technologie stanowią poważne wsparcie w misji popularyzacji wiedzy o zabytkach kultury. W jego koncepcji muzeum to miejsce żywe, miejsce wymiany myśli, aktywnych spotkań ze sztuką i historią. Wierzy, że o sile muzeum, jako epicentrum kultury decyduje wrażliwość na dynamiczny kontekst społeczny zintegrowany ze świadomością tradycji europejskiej, narodowej oraz lokalnej. Dlatego właśnie tak dużą wagę przykłada do digitalizacji zbiorów i rozszerzania działalności kierowanego przez siebie Muzeum na nowe pola, jak choćby Skarbiec Krakowski na Bielanach, czyli pragmatyczna i nowatorska fuzja muzealnego magazynu i centrum edukacyjno-informacyjnego.
Laureat Honorowej Nagrody Fundacji Polskiej (2009), Nagrody Miasta Krakowa (2014); odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (2014), srebrnym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015), oraz tytułem „Kreator Krakowskiej Turystyki” (2023). Również w 2023 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2024 Krzyżem Wolności i Solidarności.
Stowarzyszenie Gmin i Powiatów Małopolski od 1995 roku przyznaje tytuł Małopolanin Roku osobom wywodzącym się z regionu historycznej Małopolski. W 1996 pierwszy i jedyny tytuł Honorowego Małopolanina otrzymał papież Jan Paweł II. Wśród laureatów są także m.in.: prof. Andrzej Zoll, Wisława Szymborska, prof. Zbigniew Brzeziński, Czesław Miłosz, Andrzej Wajda, kard. Franciszek Macharski, Stanisław Lem, prof. Antoni Dziatkowiak, Jerzy Nowosielski, prof. Henryk Mikołaj Górecki oraz prof. Krzysztof Penderecki, Sławomir Mrożek, Adam Małysz, prof. Jacek Woźniakowski, Anna Dymna, Igor Mitoraj, prof. Jacek Purchla, Agnieszka Radwańska, prof. Jacek Majchrowski i prof. Jan Ostrowski.
Dr Michał Niezabitowski, historyk, muzealnik, dyrektor Muzeum Krakowa. Urodzony w 1962 r. w Krakowie. Absolwent Instytutu Historii UJ (1985), oraz podyplomowych studiów muzeologicznych UJ (2000), obecnie wykładowca na Uniwersytecie im. Komisji Edukacji Narodowej w dziedzinach historii regionalnej, muzeologii i zarządzania instytucjami kultury.
Od 1985 r. związany zawodowo z Muzeum Historycznym m. Krakowa (dziś Muzeum Krakowa), od 1995 r. w stopniu kustosza. W 1996 został kierownikiem działu naukowo-oświatowego tej placówki. Od 2004 r. w wyniku wygranego konkursu, dyrektor Muzeum.
Od 1998 członek, a od 2012 r. prezes Stowarzyszenia Muzealników Polskich. Od 1994 członek Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, od 2015 wiceprezes. Członek założyciel (1996) Towarzystwa Pro Museo. Członek Rady ds. Muzeów przy MKiDN kadencji 2013/2015 i 2015/2017. Inicjator i przewodniczący Komitetu Programowego I Kongresu Muzealników Polskich. Aktualnie członek rad naukowych w wymienionych instytucjach: Muzeum Narodowe w Krakowie, Muzeum Sztuki i Kultury Japońskiej „Manggha”, Muzeum Zamkowe w Malborku, Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni, oraz członek ciał kolegialnych, takich jak Społeczny Komitet Odnowy Zabytków Krakowa (od 2009), Zarząd podkomitetu CAMOC działający w ramach prestiżowej organizacji ICOM, Rada ds. Muzeów i Miejsc Pamięci Narodowej działająca przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego (obecnie pełni funkcję Przewodniczącego Rady na kadencję 2024 – 2027) , Rada Naukowa rocznika „Muzealnictwo” wydawanego przez Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów, Kolegium Programowe Europejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku, Rada Interesariuszy przy Instytucie Gospodarki Przestrzennej i Studiów Miejskich w Kolegium Gospodarki i Administracji Publicznej Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Rada Programowa Morskiego Centrum Nauki im. prof. Jerzego Stelmacha w Szczecinie.
Oś jego zainteresowań wyznacza średniowieczna historia Krakowa oraz dzieje handlu i rozwoju miasta, historia Kościoła, postać Tadeusza Kościuszki. Tymże zagadnieniom poświęcił wiele publikacji. Autor i współautor publikacji „Dzieje Krakowskiego cechu Stolarzy” (1991), „Dzieje Krakowa” T. IV (1997), „Encyklopedia Krakowa” (2000), „Zagadkowy Kraków” (2002), „Kraków wczoraj i dziś” (2005), „Muzeum Historyczne Miasta Krakowa. 1899-1996-2019 – monografia MHK” (2021), Encyklopedia Krakowa II wydanie (2023).
Autor i współautor wystaw i katalogów muzealnych; „Eugeniusz Kwiatkowski. Rodem Krakowianin – sercem Polak” (1988), „Świat Starej Zabawki” (1993), „Insurekcja i Tradycje Kościuszkowskie w Krakowie” (1994), „Między Hanzą a Lewantem. Kraków europejskim centrum handlu i kupiectwa” (1995), „Znak Wiecznotrwały” (1998), „Tadeusz Kościuszko, rozdział I” (2012).
Priorytetem jego działań jest nadanie strukturom muzealnym dynamiki, pozwalającej na dostosowanie obiektów do zmieniających się oczekiwań odbiorców. Uważa, że nowoczesne technologie stanowią poważne wsparcie w misji popularyzacji wiedzy o zabytkach kultury. W jego koncepcji muzeum to miejsce żywe, miejsce wymiany myśli, aktywnych spotkań ze sztuką i historią. Wierzy, że o sile muzeum, jako epicentrum kultury decyduje wrażliwość na dynamiczny kontekst społeczny zintegrowany ze świadomością tradycji europejskiej, narodowej oraz lokalnej. Dlatego właśnie tak dużą wagę przykłada do digitalizacji zbiorów i rozszerzania działalności kierowanego przez siebie Muzeum na nowe pola, jak choćby Skarbiec Krakowski na Bielanach, czyli pragmatyczna i nowatorska fuzja muzealnego magazynu i centrum edukacyjno-informacyjnego.
Laureat Honorowej Nagrody Fundacji Polskiej (2009), Nagrody Miasta Krakowa (2014); odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (2014), srebrnym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015), oraz tytułem „Kreator Krakowskiej Turystyki” (2023). Również w 2023 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2024 Krzyżem Wolności i Solidarności.